Prostaglandine

Prostaglandine is een hormoonachtige stof die door het menselijk lichaam zelf wordt aangemaakt. Prostaglandine helpt bij het reguleren van vele fysiologische processen, bijvoorbeeld bij:

• ontstekingen;
• verwijding en vernauwing van bloedvaten;
• pijn;
• koorts;
• longrijping van een ongeboren kind in de baarmoeder;
• de bevalling;
• de bloedstolling.

Tevens beschermen prostaglandinen de maagwand tegen de zure maaginhoud. De prostaglandinen behoren tot de grotere groep van de eicosanoïden, een verzameling van weefselhormonen.

Prostaglandine E1

Een belangrijke prostaglandine is prostaglandine E1, die een belangrijke rol in het openen en sluiten van de ductus arteriosus (of ductus botalli), een bloedvat dat de longslagader verbindt met de lichaamsslagader (de aorta). Dit bloedvat speelt een belangrijke rol bij de bloedsomloop van een ongeboren kind in de baarmoeder (foetus). Samen met de zuurstofspanning zorgt prostaglandine E1 voor het samentrekken van de ductus botalli, waarna de normale bloedcirculatie van het kind na de bevalling wordt opgestart.

Prostaglandine en medicatie

NSAID’s – ontstekingsremmende geneesmiddelen – remmen de productie van prostaglandine.

Voorbeelden van NSAID’s zijn ibuprofen, diclofenac, meloxicam, naproxen en etofenamaat. Deze medicijnen worden ook wel prostaglandinesynthetaseremmers genoemd. Deze stoffen dempen pijn en koorts, maar hebben ook negatieve bijwerkingen, zoals beschadiging van de maagwand. Dit komt omdat de opbouw van het beschermende maagslijmvlies wordt geremd door de NSAID’s, wat kan leiden tot maagzweren en zelfs maagbloedingen.

Bij patiënten met pulmonale hypertensie (PH), een zeldzame progressieve ziekte van de bloedvaten in de longen, is de natuurlijke vorming van prostaglandine afgenomen. Hierdoor hebben de bloedvaten in de longen een afwijkende groei. Bij PH-patiënten is de toediening van prostaglandine als medicijn een zeer effectieve behandeling gebleken.